Και χάνεσαι και χάνομαι 

και διψά το ηλιοβασίλεμα 

πεινά η αύρα της μέρας

λαχταρά τ ανοιχτό του ορίζοντα 

Κι όλο που γύρω μου γυρνάς 

σαν από ανάλαφρο ανεμακι

γεμάτο που στο σταρένιο βλέμμα

παίζουν ανέμελα τα κύματα 

Κι αντίλαλος γίνεσαι 

σπίθα σου είμαι μη σβήσει η φωτιά 

κι ολούθε συναντιόμαστε 

σαν τατουάζ σ αστείρευτη πηγή 

έναστρο αντιφέγγισμα του ουρανού στη γη !