Ειδήμονες

Ότι με τρομάζει περισσότερο

ειναι εκείνο το ντυμένο μαργαριτάρι
με άδεια σωθικά .
Κείνοι οι μεγάλοι σταυροί
που κάποτε βαφτίζονται άθεοι
κι άλλοτε πάλι φωνές θεού.
Οι άλλοι οι ρήτορες της ηθικής
που αν ψάξεις θα τους βρεις
ανάμεσα σε γυμνά μικρά κορμιά
που μόνο πόθο τάζουν.
Κι αναρωτιέμαι έχουν θεέ μου τόση δύναμη
ή απλά με της φωνής σου το σπαθί
κρύβουν καλά το εγώ τους σε μιας σπίθας ηδονή
Ανάλγητες τελείες  του δρόμου και του πόνου
που ασελγουν σε ψυχές σαν μικρά θυσιαστήρια
που ρόλο έχουν ξόρκι αδιάβαστου καιρού
αποσπάσματα βιβλιογραφίας
σε νοτισμένες σελίδες ερημιάς
κι όμως παντού των πάντων οι κριτές .
Κριτές .. παντού κριτές
Μήτε που κατάλαβα στα χρόνια μου
πότε την ευγένεια τη δέσανε με προσβολή
πότε το ρούχο έγινε δίκη
που απλά σχολά
σε σάπια καταδίκη
πως ο λόγος γίνεται λεπίδι άσεμνης εξυπνάδας
κακόγουστη ελευθερία με τρύπιες τσέπες
πως με τρομάζουν όλα τούτα
και πόσο με σκεπάζουν με το ριχτάρι της απογοήτευσης
Ειδήμονες , κριτές ελεύθεροι σκοπευτές
με στόχο την μικρή δύναμη βιτρίνας του εγώ
Ειδήμονες του νου , της ζωής , της αιχμής
του κενού κι ενός γεμάτου πουθενά
Αναρωτιέμαι κλείνοντας τα νούμερα της έδρας
υπάρχει φως;

κι όμως ο ουρανός ετούτος ειναι γαλανός !