Να μουν λέει ένα χελιδόνι

στο παρτέρι της ψυχής σου να έφτανα

να πότιζα το βασιλικό με χίλια φιλιά 

να άπλωνε τα βλαστάρια του 

φιλιώνοντας το άρωμα στα χείλη της γης 

να ξεδιψάς δροσοσταλίδες του ουρανού

Να φώναζα τ' αηδόνι να γλυκοτραγουδά

και στα μελιά τα μάτια σου να έπαιζε η χαρά 

Να άπλωνα τις φτερούγες σαν φυλλωσιές του νου

σκέπαστρο να χει το δάκρυ τον ήλιο τον αχάτη

να σου έστηνα φωλιά γεμάτη απο αγκαλιά

κι απ τ' ανεμάκι του καιρού να κλεβε χάδι 

κόκκινο η τριανταφυλιά 

Μα ειμαι μόνο μια καρδιά

που φόρτωσε πλουμίδια και μεταξωτά 

πα στης ψυχής τη ράχη 

ταξίδι να χει απάνεμο

και σαν την βάρκα σου θα βρει

στη θάλασσα να δώσει προσταγή

της νηνεμίας πέπλο να σου χαρίσει

πολύχρωμο υφαντό βελόνι το φιλί

νήμα με πορφυρή κλωστή!