Στου ήλιου τις μυτιές

Δέκα φορές
στο πούλημα
και τρεις
στη λαιμητόμο
άδικα έψαχνες βροχή
καθάριο να βρει δρόμο

χιλιάδες κλείστηκαν σοφοί
στου θρόνου τα βιβλία
κι απόμειναν
κιτρινισμένοι οι ναοί
κι άδεια τα σοφιστεία

το γαλανό σου φόρεμα

το άσπρο σου μαντήλι

φάρο στολίζει στα στεγνά

κι ανέμη από κοχύλι

μέτρα τις ώρες που θα ρθουν
στο τάσι που χαράζει
μες της αλμύρας το φιλί
το αύριο ήπιε και γιορτάζει

στις πλάτες φόρεσε ζωή
στα χέρια το δοξάρι
το χώμα τάζει επανάσταση
κι η λύρα λευκό μποστάνι 

δε χάθηκε ο ουρανός

ανάβει της μηλιάς κλαρί

κόκκινο φύλλο να φανεί

στη ρίζα που γελά ζωή

γλέντα στου ήλιου τις μυτιές
στου φρέσκου αέρα τις χορδές
φύτεψε τις σπίθες σε καντήλι
να γεννηθούν φωτιές
να στάζουν πανηγύρι

κι αν χάθηκε η θάλασσα
ωκεανοί θερίζουν
σπέρνοντας πέλαγα ανοιχτά
χαρές να αρμενίζουν !