Πέρασαν τόσα τα βήματα 

μέχρι να μυρίσουν τον κήπο της θάλασσας

Κι εγώ που σπόρος στη ρίζα γεννιόμουν 

άπλωσα τα κλαριά 

να ακούσω το μίλημα του ήλιου 

Γύρω φώλιαζαν ζεστές σιωπές 

Άφησα την καρδιά στα χέρια του κρίνου 

πότισα τ αυλάκι του ουρανού

ένα μπουκέτο μουσικές 

πέντε κιθάρες οι φίλοι

εφτά τραγούδια οι ξάστερες φωνές 

τέσσερις φέτες ψωμί το τάισμα του χρόνου

τρεις νότες απ το γέλιο

δυο χούφτες να ενώνουν το χάδι

το βιός κι ο θησαυρός

το μέσα της γύρης το κόκκινο σημάδι

ετούτα φτάνουν να αγκαλιάσεις

το μεράκι του κόσμου

Κελάηδησες πουλί 

στα πόδια της γαλήνης 

κι είναι γλυκιά η προσμονή

χειμώνας και σαν Μάης γελά ένα παιδί !