Υπάρχουν άνθρωποι

Υπάρχουν άνθρωποι φίλε μου
που θα τους δεις να χαίρονται
γιατί άνθιζε το ζουμπούλι της γλάστρας τους
ειναι αυτοί που κοιμήθηκαν καιρό στα δύσκολα
ήπιαν στις χούφτες τα ζόρια και τη λύπη
Στα δύσκολα φίλε στα δύσκολα γεννιέσαι απ την αρχή
εκει που φωνάζει η φτώχεια , παραφυλάει η ανεργία
και στήνει καρτέρι η απελπισιά εκει που χτυπάει την πόρτα
η αρρωστια εκει που λυγίζει τα γόνατα ο θάνατος καποιου αγαπημένου τους
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν παζάρεψαν μήτε το νου
μήτε την καρδιά τους στην αγορά της βολεψιάς
Κεινοι που ξέραν πως τα χέρια τους ειναι άδεια
μα βούταγαν με την ψυχή να βρουν τα χρώματα του κήπου τους
που ακόμη και στην θλίψη τους γέρνανε στα κύματα
να χει φιλί η θαλασσα και η ακτή παιδιά
Υπάρχουν άνθρωποι που χαράξαν την απόγνωση μη και τους βρεί η λησμονιά
Κατάρτι καναν τα όνειρά τους το πείσμα τους πανια.
Σταθήκανε στα πόδια τους δίχως ραβδι να τους κρατα
Δε γήτεψαν τον έρωτα με χάρτινο καράβι μα του δωσαν φωνή και φως
και γύρεψαν απ την αυγή το πιο γλυκό της χάδι.
Υπάρχουν άνθρωποι φίλε μου που μενουν πάντα σιωπηλοί
οταν ο χρόνος τους γελά ανοίγουν το σεντούκι της καρδιάς
χορό να χουν τα θέλω τους και η στιγμή μη πάψει να μιλά
Υπάρχουν άνθρωποι φίλε μου που βλέπουν ενα σπουργίτι να πετά
κι ανοίγουν τα φτερά τους να σπάσει η αλυσίδα απο τη γη
να αρχίσουν πάλι και ξανά νικώντας καθε εμπόδιο
που ζει στα χαμηλά . Τούτους τους τύπους αν τους δεις
μη τους ρωτήσεις αν γελούν μοιάζουν χαμόγελα ψυχής
που ξέρουν τι θα πει να βγάζει φύτρα άγονη γη.
Θα σου χαρίσουν τόπο στην καρδιά απλόχερα και δίχως
δευτερη σκέψη που την πρώτη ξεπερνά .
Μα αν σπάσει η εμπιστοσύνη τους σε πρόχειρο κλαδί
μη τους ζητήσεις να σου πουν όσα δεν είχες δει
Αστους μονάχα να γελούν γιατί ξυπνά η χαραυγή
στα μάτια με τα χρώματα και μια ανεμώνη τους μιλά
κερνώντας βράχου ομορφιά . Γιατί έχουν λιμάνι την καρδιά
κι ακούν τα αγραφα ονείρατα να πλέουν στα ανοιχτα .
Εχουν τη γη τους για ουρανό και τ αστρα τους λυχνάρι
να ξεπερνουν Σκύλλα και Χαρυβδη μαζί δωρίζοντας γλυκό φιλί
Προσπέρνα τους αν δεν ακους απ την ψυχή οτι αξίζει ναναι εκει
κι αστους να ζουν κοκκοι άνθρωπων σε ανθρώπινο σκαλί
που χει ζευγά τον ήλιο κι αγρότη σε λιβάδι που απο μικρή πορτοκαλιά
σκάβει τριανταφυλλα να χει χυμό η ζεστασιά !