Κοιτώ αυτές τις μικρές ευαισθησίες 
που ριγώνουν το πρόσωπό σου 
θωπεύοντας τα χρόνια της άνοιξης 
στο βωμό του χειμώνα 
Κι ύστερα φτιάχνω μια μικρή παντιέρα 
να ακολουθήσει το βλέμμα σου 
εκεί που σεργιανά η παρουσία μου 
στα δύσβατα όρη της γλυκιάς χαράς 
Μάθαμε να μετράμε τα ασύνορα 
με κύματα ψυχής.
Κι εγώ που ξέρω να ακούω 
τα σιωπηλά σου δάκρυα 
κι εσύ που έμαθες να γνωρίζεις 
τα κρυφά μου λόγια 
περπατάμε σε δρόμους 
που στοιχειώνουν οι μυρωδιές των γιασεμιών 
κι αναπνέουν του δρόσου τα στασίδια 
Α!! θα κουβαλήσουμε τον ήλιο 
περιμένοντας την ώριμη ανατολή 
στα στάχυα που θα θηλάζουν 
το νόημα της ομορφιάς !