Έκλεινες τα μάτια 
να νοιώσεις την σκιά
κλείδωναν τα βλέφαρα 
να χυθούν στο βυθό της
κράταγες τα χείλη 
σφραγισμένα 
να μιλήσεις μαζί της
ζέσταινες την αγκαλιά 
να κουρνιάσει μέσα σου 
έπλεκες όνειρα
να τα τυλίξεις γύρω της 
έδενες κόμπο το φιλί
πορφύρα να ντυθεί
στόλισες με κύμα \
την αγάπη να απλωθεί
την κρέμασες 
στους λεπτοδείκτες 
πόναγε 
μάτωνε
καθώς την χτύπαγε
ο κύκλος της απουσίας 

Ώσπου .. τράβηξες 

το χρόνο απ τα μαλλιά 

έσπασε η ομίχλη 
ρέει αστροφεγγιά

κι ακούστηκε το ρόδο 

ανάμεσα απ τα στήθη να γελά !