Κεντώ ένα λουλούδι 
βελόνι και κλωστή η καρδιά 
να γίνει ένα τραγούδι 

που να γελά σαν τα παιδιά 

να κλέψει την ομίχλη 

από του κόσμου τα κλαδιά 

ένα βιολί να παίζει τη χαρά 

κι απ του δρόμου το σκαλί

νότες να πέφτουν 

σε κάθε μια αγκαλιά 

Σκορπώ μια μελωδία

σε νότες της ψυχής 

με μια χορδή κιθάρας 

να διώχνει τους καπνούς

κι από τα σπάργανα της γης 

γέννα να εχει

της αντοχής τους γιους

κόρες να σπάνε αγκάθια 

με δάχτυλα απαλά 

να πλέκουν χελιδόνια 

να βρίσκουν τα φτερά φωλιά 

Στα μάτια να φυτέψω 

ζουμπούλι δροσερό 

να παίζει με ηλιαχτίδες 

σε ξέφρενο χορό

Κι όταν θα φτάσουν φως μου

στο παραθύρι σου μπροστά 

βύσσινο και μέλι να στάξει στο περβάζι

με της αγάπης τα φιλιά 

για να ναι η μέρα σου γλυκιά !