Για να αγγίξεις έναν άνθρωπο

δεν χρειάζονται δάχτυλα 

την καρδιά σου ακουμπάς 

κι αφήνεις τα λόγια της 

να τρέξουν στην αυλή του κήπου 

Έτσι άηχα αγκαλιάζεις το σύμπαν 

απ άκρη σ άκρη κι ο κύκλος δικός σου 

Ανεβαίνεις τα σκαλιά του λόγου 

την ώρα που σωπαίνουν τα πουλιά 

Κι ειναι γλυκιά η ζεστασιά απ το χάδι 

που ξέρει πως να ακούει στη σιγή!