Κι οσο και να πεις
καθε μερα γεννιέται
ενα λουλούδι
ενα παιδί
μια κρυμμενη ανάσα
ετοιμη να σκάσει μύτη
απ το κουκούλι της
ενας ουρανός
που μεθα τον ήλιο
στ απόσταγμα της ψυχής
όσα και να δεις στα μάτια
πιο πολύ θα φωτίζει
η αγάπη της
και πως μοσχοβολά η σκιά της
σαν πρωινό άστρο γιασεμιού
που γλάρος γινηκε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου