Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω

που τη ζωή στα σύρματα κρεμάσανε

ψάχνοντας τον ήλιο να τους βρει

Παιδιά που ζητιανεύουν

ότι τους υποσχέθηκε η ζωή

υπάρχουν άνθρωποι εδώ

στα πεζοδρόμια των πολλών

που αναζητούν την ψίχα

σε φλούδες μανταρινιών

μες σε σακούλες σκουπιδιών

υπάρχουν άνθρωποι αλλού

ανάσα σε πολέμου τη βοή

Στο πέρασμα άδικου καπνού

που η φυγή τους έταξε

να ναι μονάχα αυτή Ανατολή

υπάρχουν άνθρωποι εκεί μέσα

που στα κρεβάτια και στους τοίχους

ζωγράφισαν αναπνοή

να τους κρατήσει αγκαλιά

άλλη μια φλόγα από ψυχή

κι εσύ με βλέμμα μελαγχολικό

να με κοιτάς να σε ρωτώ που ναι το τέρμα

κι εγώ που μέσα μου σε κουβαλώ

να σ αντικρίζω να αποζητάς το έλεος από ουρανό

Καρδιά μου ο έρωτας μας

μια στιγμή στου κόσμου την οχλαγωγή

Μονάχα η αγάπη μας κρατάει το σχοινί

σαν να ναι ατέρμονο φιλί  

κι είμαστε ακόμα .. ζωντανοί !