Μισοτιμής 

πουλήθηκαν αξίες και ιδανικά 

δύό τάλιρα η ζάλη σου 

και άλλα δυο 

να πνίγουν τη μιλιά 

να σα ι σωστός να σαι καλός 

να σε χειροκροτούνε 

κείνοι που ανάποδα μιλούν 

και όρκους δεν κρατάνε

Μισοτιμής κι η μια δραχμή 

πλανόδια λατέρνα 

να κουβεντιάζει στου καιρού

την άχρωμη αρένα 

κι εγώ κι εσύ που κάψαμε 

πολύχρωμα βαλάντια 

να χουμε μείνει στη σιωπή 

του δίκιου η ορφάνια 

κι αν μέσα μου προχώρησες 

φορώντας μόνο ένα σανδάλι 

ειναι που μπήκα στο όνειρο 

κι έγινα ένα με τη γη που μίλαγε

από ψυχή μονάχου καβαλάρη 

μη με ρωτάς αν σε ζητώ

κι αν μέσα μου σε βρίσκω 

νόθα , πλανεύτρα η εποχή 

μα φόρτωσα στη ράχη 

το πιο γλυκό μου ρίσκο !