Ενώνοντας τις ακριες γίνεται ο κύκλος αγκαλιά  

Αναζητώ..
Την αγάπη στα πεζοδρόμια της ζητιανιάς
κουβαλώ την άνοιξη του χιονιού
ζητώ απ το στέρνο μιας άγριας κυδωνιάς
σπόρο στυφό με γεύση του μελιού
το σεβασμό σε ροζιασμένα χέρια ερημιάς
γέρνω στα περασμένα του μυαλού 
γυρεύω λίγες στάλες στο βλέμμα παγωνιάς 
κεριά που σιγοκαίνε στην άκρη του γιαλού
τις Κυριακές που χάθηκαν σε στέκι του χαμού
καπνίζοντας μιας ρουφηξιάς ανασαιμιά 
κομμάτια ψίχας σε ζύμη ενός τρελού λυγμού
δεμένα με καρτέρι στο πόδι του καιρού

Περνώ τα σύνορα του στρουθοκαμηλισμού
καυτό το βλέμμα ατίθασο μόνο του τριγυρνά
σε λάβας κόκκινα νερά με κόφτη του τριγμού 
σμίλη που σπάει τα σωθικά ματώνει και πονά

ψήγματα γέλιου σε δυο μάτια παιδικά 
κι απ των ψυχών τους την ελιά στήνω θηλιά
μες το βυθό τους πνίγω τη λέξη απανθρωπιά 
φυτεύω κρίνα όνειρα από αγριομηλιά 
απ τα σεντούκια της ζωής ξεθάβω την αλήθεια 
αραχνιασμένο νυφικό σκισμένο μες το χρόνο
ακίδες στα ακροδάχτυλα που κρύβει η συνήθεια
φτιαγμένα είδωλα νεκρά μ ένα εγώ στον ώμο

Αναζητώ ..
την αγάπη στα σπάργανα μια λεπτής κλωστής
ζωσμένης από φασκιά μιας θαλπωρής λατρείας
σπάνιας .. πολύτιμης ..ζεστής.. ανάσα αορτής
αγέρωχης δυνατής κραυγής ατέρμονης πορείας !