Φωτογράφος ζωής

Ένας μικρός αναζητητής 

που μόλις αντίκριζε την ομορφιά 
με ένα κλικ κλείδωνε τις στιγμές στο σεντούκι του
και τις έκανε ολότελα δικές του .

Δεν μπορούσε κανείς να του τις πάρει .

Ακόμη κι αυτός ό ίδιος ο χρόνος 
σήκωνε τα χέρια ψηλά κι ανήμπορος κοιτούσε .

Ναι έτσι ένοιωθε. Φωτογράφος ζωής .

Πέρασε στο λαιμό την μικρή ζώνη 
που κράταγε το μυστικό του ονείρου

και κίνησε για το κυνήγι του θησαυρού .

Στο πέτρινο σοκάκι χόρευε η μυρουδιά του βασιλικού
και μια μεγάλη πήλινη σκερτσόζα κοπελιά 
του χαμογελούσε δείχνοντας της γέννας της το χώμα .

Σφύριζαν οι  μολόχες το σκοπό του έρωτα
στα αντικριστά μπαλκόνια

κι εκείνος έμεινε να αναζητά την κυρά που τις ξεδίψαγε ,

Κείνη που έλουζε τα μαλλιά τους 
με λευκό καταρράχτη στο πώμα του πότιστρου .

Την γύρευε ανάμεσα από τα ξύλινα παντζούρια
και το φως της ξεχασμένης λάμπας που ακόμα,
κράταγε την ομορφιά της στο λίκνισμα του τοίχου .

Τα μάτια του γύμνωναν το παλιό αρχοντικό
βγάζοντας ένα ένα τα ρούχα του καιρού.

Αντάμωναν τα βιβλία τις λέξεις κι εκείνες 
πέταγαν τις σκόνες τους να ξαναβγεί το ακριβό  τους νόημα .

Σκόρπιζαν τα πανωσέντονα οι καρέκλες να φανεί 
το κύρος της περηφάνιας και του σεβασμού .

Στο πάτωμα στέκονταν ακόμα τα μικρά βήματα 
που σκόρπιζαν το γέλιο και την ανεμελιά
στα ραντίσματα του ξύλου .

Έμεινε αποσβολωμένος να κοιτά έναν πίνακα ..
μια γυναίκα του μιλούσε με τους βολβούς των ματιών της .
Άκουγε στα βλέφαρα της τους χτύπους της καρδιάς του

κυνηγούσε τους παλμούς του ανάμεσα στα μακριά δάχτυλα της
κι αυτή ήσυχη και γαληνεμένη του έδειχνε τα χρώματα .

Το εκκρεμές του ρολογιού ξύπνησε 
από τα καμώματα της σκέψης του
που έτρεχε στο χθες και στο σήμερα .  

Απ το παλιό τζάμι ακούστηκε ένας θόρυβος 
σαν κάτι να χτύπαγε την καμπάνα της θύμησης πάνω του . 
Τρόμαξε ..πήγε να δει .

Δύο χελιδόνια κρατώντας στο στόμα το χτίσιμο του σπιτιού τους

φώλιαζαν πλάι στη διάφανη κοιτίδα .

Τιτιβίζοντας έμειναν πάνω απ το κεφάλι του .
Προσπαθούσε να καταλάβει  .

Σαν .. να άκουγε να του λεν …να του μιλάν για τις αξίες

κεινες που δεν έχουν σπίτι , τόπο , σπουδή
μα ζουν στα μάτια… μέσα σου  ψυχή!