Τα όνειρά μικρές τρομπέτες 
από την μήτρα της άνοιξης
και το χάδι του καλοκαιριού
Τροβαδούροι του μίσχου και της μυγδαλιάς
Γεννήματα των κυττάρων που ασπάστηκαν
τον ήλιο την ώρα του φιλιού .
Πλανόδιοι μουσικάντες που σεργιανούν
το άγγιγμα και το πέλαγο .
Κι εγώ ο διαβατάρης τους που άκουσε τον αυλό τους
και λύτρωσε στα χέρια τις χορδές τους.
Τα όνειρα μου μετανάστες του άπιαστου
και κάτοικοι του ορατού της καρδιάς .
Στις χούφτες άγγελοι της ανηφοριάς
κι ανάσες να βαστηχτεί ουράνιο τόξο
Στην κορυφή τους το αγώι που πετά
παιδιάστικα το βλέμμα να μικρύνει το σύμπαν .
Τα όνειρα μου μεγαλώνουν στη σιγή
κι ακούν τις φλέβες . Τυμπανιστές σιωπής
κι αθόρυβης πηγής . Στους κρότους δεν ακούν
μοιράζονται τους ψίθυρους μα σκόρπια δε γυρνούν
Τα όνειρα ειναι το βιός του καθενός
να χει το λόγο να μετρά ο δρόμος που μένει η χαρά
και που το θάμα θε να βρει που αναδύεται η ψυχή !