Άνθρωπε

Έτσι είναι άνθρωπε κυρ Κωνσταντή

αλλού το αίμα σου αλλού η φυλή 

γυπες τα νιάτα σου σ αδεια αυλή 

σαθρά δέναν το όνειρο κούφια η ουλή 

κι εσύ μοιράστηκες κυρ Κωνσταντη

σε ενα στρατόπεδο απο κλουβι 

να ακους τα χόρτα να περπατάνε 

τα ποτιστήρια να τραγουδανε  

σε ένα σήριαλ μπλέχτηκες κυρ Κωνσταντη

που τάζει τ Αύγουστου χιόνι να δει 

στη Σκύλλα και στη Χάρυβδη νότισε φιλί 

μα έμοιαζε ρόδι και μπέρδεψε την αστραπή 

άμοιρε άγνωστε  κυρ Κωνσταντη

που πάει η ζύμη που το ψωμί 

γάλα κι αλευρι απο βροχή 

κι άδειο κοφίνι τρύπα εχει βρει 

μα εσύ βολεύτηκες κυρ Κωνσταντη 

κι ασε το γιό μοίρα να βρει

δώσε της κόρης να χει προικιά 

γαλάζια θάλασσα δίχως νερά 

καημένε ανθρωπε κυρ φουκαρα 

μας φάγαν το όνειρο κόρα η καρδιά 

σπάσε τα σίδερα να βγει φωνή 

κι αντε να διώξουμε πια τη χολή 

δικέ μας άνθρωπε κυρ Κωνσταντη απ την αρχή

στρωνει το χώμα να βρει την ξεχασμένη γη 

πιασε αμόνι πιασε σφυρι να ανάψει η φωτια 

βίρα την άγκυρα να βρει ξανά βυθό η ψαριά! 

(Συλλογή - Στα ίχνη του καιρού)