Ειδήμων

Ολα ...τα ήξερε αυτός...βαφτίζονταν σε μια αρχή
παντού και πάντα αρχηγός...η γνώμη του πάντα σωστή
κριτής της γευσης της αφής...με υφος άρχοντα μεγάλου
η ακοή η όραση ήταν εξαρχής ...υπήκοοι στις εντολές ρεγάλου

με μια φωνή επιβλητική...χαλι που πάταγε τη σιωπή
και η ματιά του αρνητική...σ άλλο βλέμμα άλλη τροπή
πήραν οι αισθήσεις του φωτιά ...επαναστάτησαν φλάμπουρα υψωσαν
αντίκρυσαν όμορφη κυρά...ξερα κλαδιά στα χείλη της ξεδίψασαν

τρόμος τον πιανει πανικός...πρωτόγνωρη τουτη η σκιά 
τον τριγυρίζει πυρετός...ρίχνει το πέπλο του βαθιά
ποιά ειναι ετούτη η μικρή...με ποιό δικαίωμα γελά
στα ίχνη του στάλα αχνή...που πάνω του απαλα κυλά

Αγάπη το όνομα της ειν το δισάκι της πλεχτό
μα μέσα του χωρά όλα της τα παιδιά
ο σεβασμός ..μικρός σταυρός απο ασήμι διαλεχτό
η ταπεινότητα ..κλωστή που κρεμμέται απ την ποδιά
η αξιοπρέπεια.. χρυση κορδέλλα πάνω στα μαλλιά
η κατανόηση ..στιγμα απ την καρδιά μια σταλα μια ελιά
μαζί τους ειν κι η ψυχή.. φέγγει το φως της σαν γιορτή
τα δεσε όλα αγκαλιά ποτε ο δεσμός τους μη κοπεί

Ο ειδήμων στέκει σκεπτικός...πως να δεχθει δωρα ακριβά
κι αν τρίξει ο θρόνος ο θολός...οχι δε θα του πάρουν την καρδιά
την πλάτη του γυρνά δειλά...φευγει για άγνωστα μέρη
να βρει ένα κάστρο να μιλά...τα πάντα να εξηγει όπως εκεινος ξέρει

Ρήτορας θαναι και τρανός .. μόνο εκεινος αρχηγός
θα χει υπάκουο κοινό τυφλό.. βουβο δίχως μιλια
αχ ..και να ήξερε αυτός.. να ένοιωθε ο καψερός
πως η Αγάπη ειναι οδηγός ..μοιράζει ολο της το βιός!