Φαντάσου λέει να μαζευόταν
τα λουλούδια στον κήπο του ουρανού
Κάτω απ την σκιά του γεροπλάτανου
να στήνανε το γλέντι ,να αφουγκραζόταν τη ζωή 
κάθε να τους με το φιλί ,κι η άποψη με υπόκλιση
το σεβασμό να χε κλειδί .
Να λεγε το χορτάρι 
πως ''ζωή'' ειναι η ανοιξη που το καλεί 
ο κάκτος μια φυλλωσιά 
απο χώμα που αντέχει στη βροχή 
το νυχτολούλουδο η νύχτα 
που χει την πιο γλυκιά σιωπή
αγώνας και γαρυφαλλο πάει να πει πνοή 
δροσια ζωής ελιά που ειρήνη κουβαλά 
η δάφνη το μπαχάρι που χει τη γευση 
σε ουρανίσκο που κυλά τις φλέβες να ξυπνά 
η μαργαρίτα πως ζωή ειναι να βλέπει τα παιδιά 
με όνειρα λευκά 
η υπομονή πως κάθε της σκαλί
κανει το στόμα να ξεχνά κι αγάλι δίνει την ψυχή 
να ρθει ξανά με προσμονή η χαραυγή 
το δάκρυ πως κρυσταλλα να χει να ξεσπά 
γαλήνης δρόμο να περνά 
Το ρόδο να λέει πως ζωή μόνο μ αγάπη ζει 
κι αν εχει και αγκάθι ,η αλμύρα σπάει το καρφί 
Φαντάσου λέει τόσα λουλούδια ναναι εκει 
μα εχει γαιτάνι απο γη 
Να μαστε λει οι άνθρωποι δίχως τα πρέπει και τα μή 
να μύριζαν τα φύλλα , γυμνα τα στηθια απο πηγή 
κι απο κορμό να σπάναμε τ αγκυλωτά των δήθεν 
του τάχα τες την πύλη πόδι να μην διαβεί
Να χαμε λέει χίλια μάτια κι απ το ποτήρι τις ζωής 
γουλιές να πίναμε 
και μεθυσμένα λούλουδα να γέρναμε στους ώμους 
σβήνοντας την άσχημη ματια ,βλέποντας λευτερα πουλιά 
Φαντασου λεει να λέγαμε ζωή 
εκεινα τα παπούτσια που ο καθένας εχει μπει 
στενευοντας τον ίσκιο του κι απλώνοντας ψυχή 
Φαντάσου λέει το να γελούσαμε μαζί 
θα σπάναν σταλακτίτες και θα γεννούσε χαμόγελα η ζωή 
Για δες που ήρθε ο κήπος 
τον άνθρωπο να δει .. και πως μοσχοβολά η γη !