Έφτασα να μιλώ με τον άνεμο 
Εκεί στις σκονισμένες καρέκλες του καιρού 
να σκάβω να φυτέψω λουλούδια 
να ξεριζώνω την αγριάδα της θάλασσας 
Ανάμεσα στους κίτρινους τοίχους 
και στα πετρώματα να βάφω τις χαραμάδες
να αναπνέει ο ήλιος στις περικοκλάδες 
ζωντανά να στέκουν τα ζουμπούλια 
Το μέτρημα των άστρων στην ποδιά το ριξα 
και που τόση βροχή χρωμάτων δεν ξανάδα
Κούρεψα τις μουσικές μόνο χαρές να τρέχουν 
να ακούει το τραγούδι τη λύρα της ψυχής 
κι ακόμα αναρωτιέμαι που με πας .. αγάπη !