Χαμηλώστε (σύντροφοι) κι ακούστε τα νερά

Πλησιάζουν πάλι οι διχασμένες μέρες
που η Πόλη μου θα δείξει τα δυο πρόσωπά της
Ενας Ιανός που γυρνά μια στο αγκάθι και μια στο πέταλο
Θα ρθουν πάλι εκεινες οι εξαγγελίες που αν τις μαζέψεις
στο κουβάρι του χρόνου στην ίδια ανέμη τριγυρνούν
ξετυλίγοντας κλωστές σαν κρίκους συνδεδεμένους
σε μια αλυσίδα να δέσουν τον άνθρωπο .
Τρύπια δίχτυα ελπίδων και αγκίστρια στη σκουριά
Μα ναι υπάρχει διαφορά ετούτη η εξουσία μιλά (αριστερά)
Αριστερά λοιπόν θα ακουστουν οι φρούδες υποσχέσεις
Καμμενη γη και τι ειρωνία ξεχάστηκε ο καπνός και επεσε
η βροχή την ωρα που το χώμα σπαρτάρισε πληγή
Βγαίνουμε απ τα μνημόνια . Πως βγαίνουμε (σύντροφοι)
Οταν μπαίνει η ζωή σε καλούπια που εσεις δεν σπάσατε
σε χέρια που δεν κρατήσατε, σε σχολειά που δεν έχουν φωνή
αλλα μόνο κοιτάνε ,στη νιότη που σιγα σιγα παυει να ονειρευεται
και σπέρνει με παλιά σπαρτα άγνωστη ζωνη να σκορπα .
Ποια έξοδο να δω που να χει διέξοδο
τον ήλιο και δρόμο ανοιχτό. Τα πλακατ θαναι εκει να ζητουν ζωή
οι αφισες θυμίζουν πως η ανοιξη αργει , οι ρυτίδες θα ρθουν
με τα χερια συνθήματα παλια θα τραγουδουν κι η πόλη μου
η πόλη μου μια γεννα προσφυγων που χει τόσα να πει ,
και που να ακουστεί . Να κλάψει ή να γελάσει με όσα θα δει
Το χειροκρότημα ποια μέθη ναχει σε ποιά σκηνή να αφεθει .
Πράσινα , μπλέ, χρωματιστά στολίδια αψυχα να ζουν απ την δική της την πνοή
Πάψτε πραματευτάδες δεν αγοράζει η γοργόνα που στα ταξίδια της
μπλόκο δεν εχει δει κι ειναι η θαλασσα της κρυστάλλινο πανί .
Μαζευει τα παιδιά της χαμόγελα ανοιχτα και πειρατές τους ντύνει
στην μια γροθια τ αμόνι στην άλλη αλμπουρο και φωτιά
δεν παίρνει απο υποταγή στήνει στο κάστρο της κόκκινο που γελά
κι απο τις πολεμίστρες του σημαίες που γεννούν .. ξανά μα δεν τα παρατά
Χαμηλώστε (σύντροφοι) αν δεν κοιτάξεις ρίζα στην θεωρία δε στάζει το φιλί
Χαμηλώστε και δώστε τόνο στη σιωπή δεν ειναι οι ανθρωποι αριθμοί
και να θυμάστε πως ο πινόκιο πήρε το μάθημά του κι ακούει και μιλά
η θάλλασσα φουρτούνα θα ξεβράσει κι απ τα στεγνά ..ξυπνά !