Γιατί υπάρχουν άνθρωποι
αυτοί που ίσως δε συνάντησες
και ίσως να μην συναντήσεις ποτέ
για αυτούς αξίζει να τραγουδήσεις
να χορέψεις κάτω απ τον ήλιο
να μιλήσεις στα χορτάρια
και να απλώσεις τη φωνή του αηδονιού
να ξυπνήσει το χάραμα
γιατί υπάρχουν οι μελωδίες
που παίξανε στη σιωπή σου
Κείνοι που αγκαλιάζεις
την ώρα που όλα μυρίζουν στάχτη
γιατί υπάρχουν τα αγέννητα λουλούδια
που δέσανε στη μυρωδιά σου
γιατί πλάι τους γέλασες
γιατί σου θύμισαν την γεύση
του καλοκαιριού
γιατί σαν άλλοι μετανάστες
κατοίκησαν στη χώρα της ψυχής σου
γιατί σ άκουσαν την ώρα της σιγής
γιατί σε γνώρισαν πριν σε κοιτάξουν
για αυτούς τους ανθρώπους
που τίποτε δε ζήτησαν
κι όλα σου τα χάρισαν
γεννιέται πάλι και πάλι η ζωή
Αν τους συναντήσεις ή μάθε τους
και νιώσε το φιλί τους ή πέρνα τους απλά
δίχως να τους δεις .
Τούτοι οι άνθρωποι οι πολύτιμοι
δεν έμαθαν να σεργιανούν
σε γυαλιστερά πατώματα
μυρίζουν χώμα κι αγριοκέρασο .
Αν τους φιλέψεις το ψωμί
θα βρουν το νέκταρ που κρύβει η ψυχή .
Τούτοι τρελοί κι ονειροπόλοι μοιράζονται
στου δρόμου τα στενά με ένα παπούτσι
δυο τσιγάρα μα με έναν θησαυρό καρδιά
Σε τούτους τους ανθρώπους υπόκλιση
κάμω βαθιά κι ως ένας πια προσκυνητής
το βιός μου μια ψίχα
μες του καιρού τη ζύμωση
που αντάρτη εχει αγάπη
κι όπλο δυο μάτια παιδικά!
αυτοί που ίσως δε συνάντησες
και ίσως να μην συναντήσεις ποτέ
για αυτούς αξίζει να τραγουδήσεις
να χορέψεις κάτω απ τον ήλιο
να μιλήσεις στα χορτάρια
και να απλώσεις τη φωνή του αηδονιού
να ξυπνήσει το χάραμα
γιατί υπάρχουν οι μελωδίες
που παίξανε στη σιωπή σου
Κείνοι που αγκαλιάζεις
την ώρα που όλα μυρίζουν στάχτη
γιατί υπάρχουν τα αγέννητα λουλούδια
που δέσανε στη μυρωδιά σου
γιατί πλάι τους γέλασες
γιατί σου θύμισαν την γεύση
του καλοκαιριού
γιατί σαν άλλοι μετανάστες
κατοίκησαν στη χώρα της ψυχής σου
γιατί σ άκουσαν την ώρα της σιγής
γιατί σε γνώρισαν πριν σε κοιτάξουν
για αυτούς τους ανθρώπους
που τίποτε δε ζήτησαν
κι όλα σου τα χάρισαν
γεννιέται πάλι και πάλι η ζωή
Αν τους συναντήσεις ή μάθε τους
και νιώσε το φιλί τους ή πέρνα τους απλά
δίχως να τους δεις .
Τούτοι οι άνθρωποι οι πολύτιμοι
δεν έμαθαν να σεργιανούν
σε γυαλιστερά πατώματα
μυρίζουν χώμα κι αγριοκέρασο .
Αν τους φιλέψεις το ψωμί
θα βρουν το νέκταρ που κρύβει η ψυχή .
Τούτοι τρελοί κι ονειροπόλοι μοιράζονται
στου δρόμου τα στενά με ένα παπούτσι
δυο τσιγάρα μα με έναν θησαυρό καρδιά
Σε τούτους τους ανθρώπους υπόκλιση
κάμω βαθιά κι ως ένας πια προσκυνητής
το βιός μου μια ψίχα
μες του καιρού τη ζύμωση
που αντάρτη εχει αγάπη
κι όπλο δυο μάτια παιδικά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου