Μικροί τροβαδούροι

Κι είναι που λες
κι εκείνοι οι μικροί περιπατητές
που από μια χαραμάδα της ψυχής
τρυπώνουν στην ψίχα της
ακουμπούν σιγανά σιγανά
μη και ενοχλήσουν στ άγγιγμα
τα ξέπλεκα μαλλιά της.
κείνοι που από σπόροι της σιωπής
αμάραντα μεγαλώνουν .
Ακούν το λίκνισμα του μίσχου
στο χάραμα ,στο γιόμα
κι όταν ξυπνά το φεγγάρι
τραγούδι ψιθυρίζουν
στον ύπνο των πουλιών
να χει φτερά η μοσχοβολιά
να απλώσει η αγάπη αγκαλιά
κι είναι κάτι καρδιές ίδιες
με νυχτολούλουδα.

πως μύρισε ο τόπος ευωδιά και σπέρνει η νύχτα
ανθούς με ανθρώπινη λαλιά!