Ανορθόγραφα

Είναι φορές που δεν ξέρεις 

αν θέλεις να μιλήσεις 

ή απλά να φτύσεις

μπας και βραχει λίγο η τσίπα.

Οργανωμένοι δήμιοι που κανείς 

δεν τους ειδε κι ολοι τους ξέρουν.

Ειναι και κείνο το γεμάτο απορία 

πρωτόπλαστο βλέμμα 

που ρωτά τον άνεμο να απαντήσει 

στο εκ βαθέων οικείο αποτέλεσμα 

Αμ τ αλλο το λάστιχο της ξερολίασης 

που αποθευγματα μοιράζει 

να δορθωθουν τα αγνωστα 

να χουν μυαλό τα ξωτικά 

με μιας ροκιάς σφεντόνα 

στης βολεψιάς τα ανετα σαλόνια 

Κι οι τάφοι ; τάφοι και πόνος 

προσκυνητάρι ο πόνος και πάλι τάφοι 

νεκρα δεντρα και κορμιά 

ποιό να καλύψει ποιόν; 

Χρήμα , βρώμα και δυσοδία 

και μια θαλασσα να βουρκώνει την μνήμη

Που ναναι ο πόλεμος ποιός πολεμάει 

τινος παιδιού τα μάτια γεμίζει 

λασπωμένο χώμα;

Και μετά; ενδοξες συζητήσεις , λύπες,

δάκρυα ψυχής και κεινη η μανία 

να ξηλώσουμε το κεφάλι να στηθούν 

καμαρωτά τα πόδια σε ενα αδειο μποι 

κι αραγε τα πόδια δε βαστουν την κορυφή 

κι η θύμιση πόσο κρατά τα κλαρια 

να μεινουν σπόροι μες το χώμα 

Μα ναι φταίνε .. φταινε τα πουλιά 

ναι ναι αυτα φταινε κακομαθημένες σκεψεις 

που τρέφονται απο καμμενα σπόρια.

Κι οταν πεθαίνουν σβήνουν τα φώτα του νου 

και πάμε για αλλες πολιτείες

Καλοκαιράκι κι η λιακάδα καίει

Να δεις που κάποτε τα χρόνια θα ρωτήσουν

μπας και φταιγαμε κι εμεις κομμάτι άνθρωποι
Στερέψαμε και εξω βρέχει!