Ατέλειωτη διαδρομή

Είπα να περπατήσω
ξυπόλητη μαζεύοντας
κοχύλια του ουρανού
στις χούφτες να δέσω
τη βροχή των αστεριών
με τα ναύλα της ψυχής
το τίμημα το ακριβό
στο στόμα να φιλήσω
ντύθηκα το φεγγάρι
ήπια τον ήλιο
κι όλα γνέφαν.. εσύ

αχ αγάπη!
πόσες να ναι οι μορφές σου!