Γυμνό

Μένω εδω να βουρλίζομαι 

με την πολυλογία του ήλιου 

αναμμενη 

στα νερά της γύμνιας 

να μιλώ 

με μια γλώσσα που δεν ξέρω

στα αρμιρίκια

και τα στεγνά των βράχων 

Δεμένος με μια κλωστή 

να ισορροπώ το αδύνατο 

και γέννες τριανταφυλλιάς να σπάει 

ανήκουστος αέρας 

στις πρασινες φυλλωσιές 

του άσπρου δρόμου 

δίχως χέρια μονάχα 

ένας ζυγός κανένας 

που όλα τα αγκαλιάζει 

με δάχτυλα βουτηγμένα

στα χρωματα της πεταλούδας 

Μένω εδω ζυγιασμένος 

στα χείλη των ρόδων 

αμέθυστος στη ράχη της ηλιόπετρας

αόρατος να γεννιέμαι 

σπόρος στο φώς μικρός 

να ανατέλλω 

σε μιας δροσοσταλιάς

την αγκαλιά 

πρωτότοκος της γιός !