Παράξενε εαυτέ μου

Θα αλλάξεις λες ..

θα πάψεις πια να βλέπεις 
θα κοιτάς μόνο 
όχι .. όχι δεν θέλεις άλλο πόνο

θα αλλάξεις ….

κεντάς τη μάσκα σου 
λίγο από το γκρίζο της υποκρισίας 
σκιά απ το λευκό ανεμελιάς
άχρωμο από το χρώμα της αδιαφορίας 
χρυσόσκονη στο πλάνο της ψευτιάς
στα χείλη το κραγιόν της προδοσίας 
στο μάγουλο σαγήνη μιας ελιάς 
χαμόγελο σφιγμένο απ άγιο δάκρυ
και βλέμμα της απόρθητης φωτιάς 

θα μάθεις … να σεργιανάς 
σε λιμάνια που χουν πλούσιους λωτούς
της λησμονιάς το χέρι θα κρατάς 
και πια δε θα σε νοιάζει 

κανείς θε να σαι

εσένα θα κοιτάς

κοίτα …τι όμορφα χαμογελάς 

μα διάολε που πήγες ; 

που χάθηκες; για δε μιλάς;