Αλλάζουν οι άνθρωποι

Αλλάζουν οι άνθρωποι αλλάζεις κι εσύ 
Κόσμος παει κι ερχεται 
κάτι τους πήρες κάτι σου πήραν 
κι εκεινα που χρωστας ακόμη δεν ήρθαν
και τ άλλα που έδωσες 
πετάχτηκαν σαν χάρτινα μπαλόνια 
μα ακόμη κι αν τα λογάριαζες 
οι χούφτες ανοιχτές πάλι θα μεναν
Ηθελες και τα δωσες για σένα 
ειναι όμορφο να δίνεις σε κάνει 
καλύτερο άνθρωπο ετσι ελεγε η γιαγια 
κι εμελε να μάθεις πως το ωραιότερο 
παραμύθι ειναι αυτό που γράφει η ζωή 
κάποιοι περπάτησαν τόσο μεσα σου 
που ενα με σενα γιναν 
αλλοι πάλι φορτώσαν το σκάφαντρο 
της σιωπής κι εμαθες το τραγούδι της 
Καμάρωσαν τα αισθήματα το μπόι τους 
κι εσυ σαν Δον Κιχώτης 
σε ενα μπαλκόνι στη Δουλτσινέα σου μιλάς 
μήτε που ξές αν θα σ ακούσει 
μα ειναι ζεστό να μυρίζεις το γιασεμί 
στα χείλη της . 
Κάθε σου σ αγαπώ κι ενα λουλούδι 
που διαφανο φιλά τον ουρανίσκο 
Για τίποτε μην πεις δεν αξιζε 
έμαθες , γνώρισες , λάτρεψες 
έκλαψες , γέλασες κι αφέθηκες 
στη γευση του φιλιού 
κι ολα μαθήματα που αδιάβαστα τα πέρασες 
και τίτλοι σου γινήκαν 
Φιμώνεις το στόμα της ασχήμιας 
φοράς το πατίνι και πάλι στο δρόμο κοιτάς
ας  ειναι .. τα καραβάκια κοιτούν τη θάλασσα 
ο ήλιος φιλά στο στόμα την κορυφή του βουνού
ενα τζιτζίκι σπάει το χορό της πεταλούδας 
απο ενα μάτι της τριανταφυλλιάς 
μικρό ξεπεταρούδι σεργιανά
και τούτος ο κόσμος εσυ 
εσυ εισαι εκεινος κι εκεινος εσυ 
τόσο αλλιώτικα ίδιος 
που φτάνει άνθρωπος να πεις 
κι ακούγεται εμείς 
κι αναμεσα στο σούρουπο κι ένα γιατί 
άσβηστη φλόγα θα καίει σαν κερί 
Το κέρδος σου κι η ατέλειωτη αρχή!