Ανθρώπων έργα

Εκείνα που δεν πάλεψες
μη με στανιό κακολογάς
στάχτη ήταν στα χέρια σου
τα φύσηξε άστοχος νοτιάς
ήταν δειλό το όνειρο
κι αμούστακη η παρτίδα
μηδέ αγκαλιά τα φίλεψες
μήτε είδες δική τους ηλιαχτίδα 

πλανεύτηκες στις Κίρκες
που άστραφταν ζοφερά φιλιά
και ξέχασες την όμορφη Ιθάκη
που χε τα μήλα γαλανά

ξόρκια σου γράφαν οι τρελοί
να σε κρατήσουν στα ψηλά
μα εσύ πετούσες δανεικά
με αρπακτικά μαύρα πουλιά
μη βρίζεις του άδικου το γιο
που γεύτηκε άγουρα την ορφάνια
ψάξε να βρεις στην αποξένωση της
ποιόν έβαλες μπροστάρη άδειας πηγής

σου μήνυσαν τα ξωτικά 
με ποιήματα πα σε υγρά παλάτια
μα του στεγνού εγώ σου βήματα 
σβήσαν τους τοίχους καψαν τη φωνή

δε ρώταγες δεν έμαθες ποιο
να ναι αυτό το ρόδινο μυστικό
όπου ξυπνάει η ανθρωπιά 
και κόβει της θηλιάς  καημό
Πιάσε αμόνι και σφυρί
κόψε την πέτρινη κλειδωνιά
να ανάψει η αγάπη στην καρδιά 
κι όταν αυτή είναι δυνατή

φτάνει η ρίζα στην κορφή!