Ανάσες με δόσεις

Μοίραζες στις πλατείες φέιγβολάν με εκπτώσεις
πουλούσες σε παστίλιες αναπνοές με δόσεις
σου ταξανε για αμοιβή νόθες χαρές στυφές γιορτές
φέτα από ζύμη με πληγή μια κούπα από αργό θάνατο
κι ένα φιλί αράχνης στους τοίχους έβαφε ‘’ζωές ‘’

στα βλέφαρα οι χρόνοι σου μικροί
τραμπάλιζαν στα μάτια σου
φόβοι που γίνονταν θεοί
προδίδονταν τα αμούστακα γινάτια σου
κανείς τους δεν το πρόσεξε στιγμή
δυο πόδια που έτρεχαν γοργά
χώραγαν σαν σκιά μες τη ρωγμή
ήταν η σιγουριά οι νόμοι κι αν τα βρουν
παιδί .. είναι θα πουν

μα εσύ μεγάλωσες πριν από κείνους
έπλεξες μες τα χέρια σου τάγματα αντοχής
φόρεσες μες το πείσμα σου χιλιάδες αρλεκίνους
φύτεψες στα δυο βόλια σου αχτίδες της υπομονής
βύθιζες χάρτινα καράβια μια μέρα το βυθό να δεις
τρύπιο το νόμισμα της ψευτιάς άδειο σακί της ερημιάς
θα μεγαλώσω … φώναζες ψιθυριστά
φουρτούνιαζε η θάλασσα που καιγε μέσα σου βαθιά
κι έψαχνε τ ‘ άγριο κύμα να βρει ένα απάνεμο νησί

γυρνούσες το απόβραδο σε κάποιο ερημόσπιτο
που σφάλιζε μια αγκαλιά κρατώντας την ψίχα της αλήθειας
έκλεινες τα όνειρα σε ένα παλιό σπιρτόκουτο
άπλωνες το βλέμμα σου ψηλά κι αντάμωνες τα αστέρια
τα χείλη σου τα άδολα ψέλλιζαν σαν προσευχή δειλά

''σαν μεγαλώσω κράτα με μακριά απ τις συνήθειες
κι άσε μες την ψυχή μου ένα παιδί να βλέπει τις αλήθειες''