Αδούλωτοι χοροί

Τρεχάτε χωριανοί 

τα κροκοδείλια δάκρυα

ρίχνουν αφεντικοί

Η ειρωνεία χώρισε

για ένα παρτέρι δρόμο

κι έγινε αγαπητικιά

που ξεχωρίζει τα σφαχτά

με του Ηρώδη τα φασκιά

Ποιος φόνος να χει χωρατό

καρτέρι ο πόνος να του στήσει

να βρει παγίδα η καπνιά

Γυρεύουν μάνες ορφανά 

να θρέψουν το βυζί τους

μικρά αγγελούδια του χιονιά

με μάτια φόβου ανοιχτά 

κλαίνε την άνοιξη τους

περνούν και έρχονται καιροί

σκίστε κιτάπια απο ντροπή

σαθρό είν' το καράβι κι η σημαία ακριβή

Έβγα μπροστάρη αγέννητε

και δείξε του τον Πόντο

νερά μιλήστε να φανούν

οι ουλές  από τον βαρύ σας ώμο

κότσαρι χόρεψαν στρατιές

ζωνάρι βρήκε η φωτιά,τ αθάνατο η πατρίδα

κι ενός παιδιού το δόρυ φυλάει την ηλιαχτίδα

θα ρθει καιρός να σπάσει η άγονη παρτίδα!