Μη λυπάσαι

Μη λυπάσαι
κείνους που κοίταξαν 
τον πόνο κατάματα 
γραντζούνισαν 
τα χέρια τους πάνω του 
κόψαν 
τα κύτταρα τους 
στις ουλές 
βύζαξαν
το μαστό του 
με ματωμένα χείλη 
τούτοι θα βρουν 
το δρόμο που διψά η χαρά 
κι ότι ποθούν 
θα το κερδίσουν 
τραβώντας του ήλιου 
τα φτερά 

μονάχα αυτούς 
που τρόμαξαν 
και στη σκιά του μόνο 
και κρύφτηκαν  
σε πινελιές 
που δειχναν άδειο νόμο 
τούτους 
να τους λυπάσαι 
που ίσκιοι μείνανε δειλοί
δεν έμαθαν 
πως πιότερο γλυκό φιλί 
δεν έχει 
από την αστραπή 
που πέρασε και χάθηκε 
στου ουράνιου τόξου
τη μορφή !