Γυμνή ψυχή

Ξεμάκραινα τόσο από την ακτή 
που κύμα αλαφροΐσκιωτο μύριζε 
να πλέει στα σωθικά μου 

Κλείσανε τα κοχύλια τους 
τα μαργαριτάρια μη και γεμίσουν 
την άμμο της συνήθειας 

Κείνα τα βότσαλα αναζητώ
που χαϊδεύουν την αλμύρα 
να γεννηθεί το ανάγλυφο 
ζουμερό ρόδι της αλήθειας 

Μη και με ψάχνεις στους πίνακες 
στάζει ακόμη το ειναι μου 
στις πινελιές των χρωμάτων !