Ανάμεσα στο λευκό ιστό της
και στα κλαδιά
που γέννες λουλουδιών προσμέναν
φτερούγισαν γυμνοί οι χτύποι της
Οι ανάσες της λεύτερες
αχτίδες στο ξέφωτο
Διάφανες οι φλέβες γεμάτες φως
φύτρωναν στις πλάτες
Στα στήθη φυσούσε ο άνεμος
γλυκός πυρετός
στο βλέμμα της αγάπης
και πως να χωρέσει
ένας τόσο δα ουρανός
στο πέταγμα της !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου