Φυσαλίδα

Πες ότι θες 

ότι σου άρεσαν τα γιασεμιά
της γλάστρας μου
ότι μεθούσες στο κλωνάρι
του πόθου
ότι άγγιξες το πιο τρυφερό
εκατοντάφυλλο του νου
μα μην πεις ποτέ
πως μ αγάπησες

Μια φυσαλίδα του αγέρα
ήμουν για σένα
είδες τη δροσιά μου
στη θάλασσα
την πνοή μου πίσω
από αναγραμματισμούς
το βλέμμα μου
πάνω στα κύματα

μα κείνο το νοιάζομαι
το σώμα μου ήταν
κομμάτι της ψυχής μου

που δεν πρόσεξες 

Ένα όνειρο ήμουν
απωθημένο ίσως
στα μέτρα του ουρανού
ένα όνειρο χωρίς ύλη

κι εγώ
είμαι καρδιά

όχι άλλα λόγια
ξημέρωσε !