Δεν είπα τίποτε για όσα άκουγα
τα έκλεινα στο μπαούλο της νύχτας
Πετούσα τα αστέρια μου για φύλακες
μη μου ξοδέψουν
το χάραμα σε άχρωμες σχισμές
Στέρεψα τα μάτια μου τα έχτισα
μόνο χαμόγελα να σου δίνουν
Τίποτε δεν περίμενα
παρά ένα χαμόγελο να κατρακυλά
στα σκαλιά της ζωής μου
φορώντας το στεφάνι της αγάπης
Ο νεραϊδόκοσμος μου μεγάλωνε
στα αποτυπώματα σου
κι εγώ που κάθε μέρα
τον πότιζα μη μαραθεί
σου χάριζα τις ανάσες μου
Ναι ναι αυτές τις πνοές
που πάνω τους οι κιμωλίες
σου έγραφαν ακόμη μια αλήθεια
κι έτσι ξεχνιόταν
το μέχρι τότε ψέμα σου
Κι άραγε τι είδες από μένα;
είδες εκείνες τις μολυβιές
που πάνω μου
χαράκωναν τον πόνο σου;
μέτρησες άραγε
τις βραδυνές μου προσευχές
που ζέσταιναν το όνομά σου
ξαγρύπνησες με το αθέατο
που μέσα μου χτυπούσε;
τι είδες να πάρει.και τώρα τι;
Βράχηκα ν οι χαρές μου έχασα
τα πόδια μου στη θάλασσα
γύμνωσα
κι εσύ ένα κύμα
που μέσα μου κυλά
κι ατελείωτα με κυβερνά!
