Τρίτη 28 Ιουνίου 2016

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2016

Περίμενα

Περίμενα 
περίμενα να ρθεις 
να πετάξουν τα χελιδόνια μου 
να σου πω πως 
χρόνια τώρα φόραγε 
τα χείλη μου 
στη γυάλινη μπάλα της 
η σιωπή 
περίμενα να ρθεις 
να τη σπάσω 
να αφήσω τα δάκρυα μου 
να κυλήσουν 
στα μαγουλά σου
ήθελα να σου φωνάξω 
πως χωρίς εσένα 
δεν υπάρχει η άνοιξη 
να τραγουδήσω 
σαν αηδόνι 
στο κελί της αγκαλιάς σου 
περίμενα να σου χαρίσω
οσα φιλιά σου στέρησα 
να γεμίσω της χούφτες σου
απ τις λαχτάρες μου
που ριγούσαν στο όνομα σου
περίμενα . περίμενα τόσο
που έπαψα να περιμένω
έσπασαν τα φτερά μου
ράγισε η φωνή μου 
κούρνιασα 
στη γωνιά μου
κοιτώντας την ψυχή μου
και τότε είδα 
πως μιλούσες  
μέσα  από μένα !



Πέμπτη 16 Ιουνίου 2016

Τρίτη 14 Ιουνίου 2016

Ατίθασο φεγγάρι

Πως να δαμάσεις
το φεγγάρι
ατίθασο θα γυρνά
πίσω απ τις πλάτες
του ουρανού
γυρεύοντας
κείνο το αστέρι
που θα σταθεί
σαν τελεία
στο στέρνο του
φιλώντας τα χείλη
του ονείρου!



Πέμπτη 9 Ιουνίου 2016

Έτσι απλά


Κράτησα τα πουλιά
να πετούν μέσα μου
τον άνεμο να σφυρίζει
το τραγούδι μου
τα λουλούδια
να ζωγραφίζουν
στο πέτο της ψυχής μου
λευκές σελίδες
να πιτσιλίζουν όνειρα
κι έτσι απλά
χώρεσα
τον κόσμο
στα ασύνορα
της αγάπης!

Γυρολόγοι

Αστέριωτοι οι άνθρωποι 
αστέριωτοι 
μήτε γης μήτε πατρίδα 

Γλάροι που τιτιβίζουν 

στα περαστικά καράβια
ζητώντας λίγης ώρας δροσιά
απ τ ανέμι τους .

Γυρολόγοι ζεστασιάς 

στα μέτρα του παντού 

Να  γύριζες πίσω χρόνε 

μήτε ψυχή μήτε φωνή 
θα σου χάριζα !

Τετάρτη 8 Ιουνίου 2016

Πέτα χαρά μου

Έκλεισα τα μάτια 
να μη φανούν τα δάκρυα 
μάτωσα τα χείλη 
μη προδοθεί η λέξη 
κούρνιασα τους χτύπους
στη γωνιά της σιωπής 
κι ένιωσα το θάνατο 
στην καρδιά της πνοής

πως να στερήσεις τη ζωή 

κουβαλώντας το θάνατο
πως να κρατήσεις 
το χελιδόνι σε κλουβί
πως να πνίξεις το γέλιο 
σε γαλανά κύματα 

πόσο πολύ σε πίστεψα αγάπη 


άνοιξα τις χούφτες 

να πετάξεις 
να αρμενίζεις τα ασύνορα 
στις φωνές των γλάρων 

ψέλλισα πέτα ζωή μου 

κι εγώ θα μαι εδώ 
να καμαρώνω τα φτερά σου
πέτα άγγελε μου 
κι εγώ θα  τραγουδώ στις νότες σου 

πέτα χαρά μου .. σ αγαπώ!

  



Σάββατο 21 Μαΐου 2016

Τόσες φορές

Τόσες φορές σε φώναξα
που ακόμη κι ο άνεμος 
έμαθε το όνομά σου

σε ζήτησα τόσο 
που δανείστηκα το θάνατο
και μου χαρίστηκε ζωή 

τόσες φορές πλάγιασα στα άστρα
ψάχνοντας τη φέτα του ουρανού
που έσκυβε στο φως σου 

Τόσο πολύ σε λάτρεψα 
που τίποτε από μένα δε κράτησα 
κι  όταν με ψάχνω μέσα μου 

σκοντάφτω πάνω στη μορφή  σου !

Πέμπτη 19 Μαΐου 2016

Ένα κάτι

Δος μου ένα ταξίδι 
έναν ήλιο 
μίλα μου 
για τις φωτιές 
δος μου ένα όνειρο 
ένα φεγγάρι 
μίλα μου για κείνα 
που ξέρουν να σιωπούν 
δος μου έναν Αύγουστο
να καίει ηλιοβασίλεμα
έναν Μάη να μου κρατά 
λουλούδια 
δος μου ένα γέλιο 
ένα κάτι 
κάτι 
να σταματήσω
να ματώνω τα χείλη 
δαγκώνοντας 
την ψυχή !

Τετάρτη 18 Μαΐου 2016

Σημάδι

Αστόχησε 
τόσο ο χρόνος 
και πέρασε 
τόσο πολύ φεγγάρι
που νόμιζα 
πως 
ένας αιώνας 
έγινε η πληγή

πως έσκαψες 

μέσα μου 

βάθυνες σαν ουλή!


Δευτέρα 16 Μαΐου 2016

Κακία

Ποτέ δε θα καταλάβω 
ποτέ αληθινά τι ζητούν  
οι άνθρωποι απ τον άνθρωπο 
Τότε που θέλουν να τραμπαλίζονται 
στον πόνο σου και να γελούν 
με τη σοδειά τους 
να χαίρονται σε κάθε μαχαιριά 
πλουτίζοντας 
το νυστέρι του εγώ τους 
κι έτσι φιλόσοφοι 
καθώς γεννιούνται 
να σιγοντάρουν το δρόμο 
της γραντζουνιάς πλασάροντας 
το μεγαλείο της αυτούσιας 
γενναιότητας του ξέρω τους 
Τίποτε δε φοβήθηκα 
πιότερο απ τον άνθρωπο 
Κι εσυ Θεε μου 
που μ αγάπη τον έπλασες 
πως άφησες το βλέμμα σου 
στο διάολο χαιρέκακα να κοιτάει; 


Πεφταστέρι

Σκέπαζε η νύχτα 
το σώμα του ουρανού 

στρατεύματα ψυχών

φυλλορροούσαν  
στο σεντόνι της 

φεγγάρι μου 

κρύψε τα μυστικά τους 
και δέσε σε χρυσή κλωστή
ένα σου πεφταστέρι
σε θάλασσα πλατιά
να στάζουν  τα όνειρά τους !


Κυριακή 15 Μαΐου 2016

Υπόσχεση

Σου υπόσχομαι 
Πατέρα 
να κρατήσω 
στη χούφτα μου 
ψίχουλα να ταΐσω 
τις φτερωτές καρδιές 
να μιλώ 
με τα ρόδα του ουρανού

και να λείπω 


από πόρνες ώρες 

που μοιράζουν
άσκοπες στιγμές 
με κάλπικα 
κέρματα αγάπης! 


Αγαπάω

Δεν 
θα προδώσω ποτέ
αυτά που φύτεψα 
σε σένα 
μέσα από μένα 

συνεχίζω

να τ' αγαπάω
όχι να αγαπώ

αγαπάω δυνατά 


με ή χωρίς εσένα !





Τραγούδι

Άφησα 
τα παπούτσια μου 
στο θολό δωμάτιο
κι έφυγα 

Μήτε που με ένοιαζε

ποιος θα τα φορέσει 
έτσι κι αλλιώς 
δε με άγγιζαν 
ούτε τα κομμένα 
δάχτυλα 
ούτε τα βαμμένα 
μακριά νύχια 

Ξυπόλητη 

θέλω να τρέχω 
στο όνειρό μου 

το μόνο που κράτησα 

ήταν το τραγούδι μας 
το λέγαν '' αλήθεια ''

θυμάσαι;  


Παρασκευή 13 Μαΐου 2016

Φιλί

Τίποτε πιότερο 
δεν με μέθυσε
όσο εκείνο
το αλμυρό φιλί
την ώρα 
που έσταζε 
το δάκρυ 
της αγάπης !

Γυμνή ψυχή

Ξεμάκραινα τόσο από την ακτή 
που κύμα αλαφροΐσκιωτο μύριζε 
να πλέει στα σωθικά μου 

Κλείσανε τα κοχύλια τους 

τα μαργαριτάρια μη και γεμίσουν 
την άμμο της συνήθειας 

Κείνα τα βότσαλα αναζητώ

που χαϊδεύουν την αλμύρα 
να γεννηθεί το ανάγλυφο 
ζουμερό ρόδι της αλήθειας 

Μη και με ψάχνεις στους πίνακες 

στάζει ακόμη το ειναι μου 
στις πινελιές των χρωμάτων !

Πέμπτη 12 Μαΐου 2016

Μυρουδιά καλοκαιριού

Άκουγα
το τραγούδι των αστεριών
δυο μικρές πανοπλίες 
έκλειναν μέσα τους 
το νόημα της σιωπής μου
αντάριαζε το αίμα μου
στην αύρα της ανάσας σου 
ερχόσουν 
σαν μυρουδιά καλοκαιριού 
που ανοίγεται στο αγέρι 
όπως το τύλιγμα του ήλιου 
στη δροσιά της άνοιξης 
σε περίμενα 
άνθιζε το περβάζι του ονείρου
στο πέρασμα της σκιάς σου
φύτρωναν χιλιόχρωμα φιλιά
ήρθες σαν σπόρος στη γη μου 
κι έγινες .. ανάσα και ζωή μου!


Τετάρτη 11 Μαΐου 2016

Απολογισμός

Δεν το φοβάμαι το θεριό 
που λένε χρόνο ακριβό

μα εκείνο που φοβάμαι

μη έρθει στέρφα η στιγμή
στηθεί μπροστά μου η ψυχή
γυμνή , διάφανη , πικρή
περιμένοντας 
συγνώμη να ζητήσω
τη θλίψη της να σβήσω 

για όλα όσα πίστεψα

τα χρόνια της που λήστεψα
τα όνειρα που της χρέωσα
για όλα εκείνα τα γιατί ;

που έψαχνα μέσα σ ’ αυτή !




Κάποτε ψυχή μου

Κάποτε θα μπορώ 
να σε κοιτάξω στα μάτια 
αφήνοντας τη θάλασσα μου 
να κυλήσει στο πέλαο σου
θα μπορώ να σου μιλήσω 
γιατί σ άφησα να φύγεις 

κέντησα την αγάπη μου 

σε ένα κλειστό κελί 
κι αυτό έσπασε τις κλειδωνιές του
κι απλώθηκε σαν κισσός 
να προστατέψει το σώμα 
της ψυχής στο απέραντο 

κάποτε αγάπη μου θα δεις 

πόσο πολύ σ αγάπησα 
που τίποτε από μένα δεν έμεινε 
παρά μονάχα η λευκή σου σκιά 
να συντροφεύει τις νύχτες μου 
στη χειμωνιά της ζωής μου 

μην τρομάξεις ζωή μου 

άφησα το αστέρι μου να σιγοτραγουδά 
τη μελωδία της αγάπης 
κείνο ξέρει πως ειναι να ζω 
μαζί και χώρια σου 
ανάσα και πνιγμός μου 

κάποτε ψυχή μου θα δεις 

πως όλα τα χωρά η αγάπη 
ακόμη και το μακρυά 
αρκεί να βλέπει 
δυο λατρεμένα μάτια 
να περπατούν στον ήλιο 

με βλέφαρα που λάμπουν από χαρά!
  




Τρίτη 10 Μαΐου 2016

Γευσιγνώστες

Ένας σάκος
από λόγια του ανέμου 
σαν πολύχρωμο αερόστατο
που έψαχνε 
το θαυμασμό της εικόνας
το άψυχο χειροφίλημα

κι εκείνα 

τα νιόβγαλτα σπαρτά
πλάι τους 
μόλις που ψήλωναν
τα βράδια 
που παρόν δηλώναν 

τι όμορφα που μιλούσαν 

μέσα απ το χώμα τους 

γευσιγνώστες ψυχής

καταπίνοντας την επιφάνεια  
πίνανε το μέλι του ουρανίσκου 
και πως ''τότε'' μύριζε αγάπη 
'' στα υπόγεια ειναι η θέα ''


Σκοτάδι

Μέτρησα 
τόσες φορές 
το σκοτάδι 

και πάντα


ένα φως 

μου 

γεννιόταν!

Δευτέρα 9 Μαΐου 2016

Αυγερινός

Θεριέψαν τα χρόνια
θέρισαν τα στάχυα
χρυσόφτερα
να λιάζονται στον κάμπο
Το μίτο της Αριάδνης
γύρεψα  
να σπάσω το λαβύρινθο
που έκλεινε της τριανταφυλλιάς 
τα μπουμπούκια στο κελί του δρόμου
Μα εκείνο το τραγούδι 
μακριά του με πήρε 
κι αλάργεψα 
στον κήπο της ροδιάς μου
να μετρώ το δείλι 
στις φλέβες του αυγερινού !



Σάββατο 7 Μαΐου 2016

Δίδυμος ανθός

Να γιατί σε λατρεύω
Γιατί τίποτε μικρό δε σου μοιάζει
Τράνεψε ο ουρανός στα μάτια σου
κι η θάλασσα μίκραινε στο βλέμμα σου
Γιατί που σιωπώ με ακούς
κι η ζεστασιά μου στην αγκαλιά σου μίλησε
Γιατί σε φύλαγα σαν κόκκινο
γαρίφαλο στη μήτρα μου
κι η ευωδιά της ρίζας σου έρωτας μου έγινε
Τα πανιά μου ανοίγω κι η πυξίδα μου γίνεσαι
στη ρότα μου φιλάς το φάρο των χειλιών
Να γιατί ρόδο σε βάφτισα
Να ραντίζεις τη γη με το μιλητό σου
Τρυφεράδα ανέμου σου χάρισα
Στα πέταλα των χεριών σου να φυτρώνουν
ανεμώνες  χρωμάτων
Να γατί τόσο σε νοιάζομαι
Το βελούδο της σκέψης σου τραγουδά
της στοργής το λυχνάρι δίχως ύψος
μονάχα με τη νότα της ψυχής
Να γιατί σ αγαπώ ..
γιατί από σένα μαθαίνω εμένα
κι αντανακλώ σαν νούφαρο
μιας γέννας που έχει δίδυμο ανθό!




Στη γειτονιά του βυθού σου

Γύρισες στη σπηλιά σου 
λύκος ή αρνί ,σύμπλεγμα και των δύό
Ασκητής που φόρεσε τον κόσμο στις πλάτες 
να γνωρίσει το σύμπαν.
Καλά είσαι εδώ στα γνώριμα σου
αυτά κανείς δεν μπορεί να σου τα πάρει 
όμορφα που στρώθηκε ο ήλιος στο δώμα σου 
μήτε τον νοιάζουν οι νοτισμένοι τοίχοι
ξέρει καλά  θα αρχίσει να τους μιλά 
κι έτσι σιγά σιγά θα στεγνώσουν 
α!!! πως χορεύουν οι άνοιξες των χρόνων σου 
μικρές μπαλαρίνες που παίζουν στη σκιά της αντηλιάς 
Γύρισες τόσους τόπους κι όλα στα χέρια τα κράτησες 
που τίποτε δεν ήταν δικό σου 
Κι εκείνο το φεγγάρι πως πάντα πίσω σου γυρνούσε 
πιστός θεατής του κόσμου σου 
Κελάηδησες σαν άλλος αποστάτης της φωνής 
κυνηγώντας τη νότα που έπλεε στο γρασίδι
Τίποτε πιότερο δε ζήτησες παρά ένα καθάριο νερό
να σου δροσίζει το νου την ώρα που περνά η λαλιά του 
στο άπιαστο . Γέλασες με κείνα τα σκαθάρια 
που άκουσες να παίζουν στην αυλή της λίμνης 
έτρεξες με τα νούφαρα παίζοντας κρυφτό 
στις καλαμιές των ονείρων.
Στο πέλαο περπάτησες τα μίλια σου 
α!! όμορφος κόσμος ντυμένος αντάρτης 
έτοιμος να κόψει τη σκιά . 
Σαν άλλος μαχητής που με μια χούφτα χόρτο 
παλεύει την ξερολιθιά .
Τόσα που έμαθες που τίποτε δεν ξέρεις 
Κείνους τους ποιητές παλιούς παραμυθάδες 
στοίβαξες στο στέρνο άμα ξεχνιέσαι να σε ξυπνούν .
Τους έκαμες σπαθιά , σφεντόνες τις νυχτερίδες να χτυπούν
κι όπου βαρούν τα κύματα το κάλμα σου να συναντούν
Να γυρνάς να γυρνάς να περνάς τη γειτονιά του βυθού σου 
ανάσες να πίνεις κι ύστερα πάλι να ξεκινάς 
να.. έτσι ξεντύνεται η ζωή αλλάζει χρώματα μια δύση 
μια ανατολή μα εσυ να μην ξεχνάς στην ενδοχώρα 
της ψυχής κρατάς τα ρούχα που φοράς !





Πέμπτη 5 Μαΐου 2016

Στη σιωπή

Μη μιλάς
μη πεις τίποτε 
μόνο ..να 
τώρα που
θα κλείσω τα μάτια 
στη σιωπή 
άνοιξε
τα χέρια σου 
να χωθώ 
στην αγκαλιά σου
έτσι για να ακούσω
τους χτύπους μου 
στο στέρνο σου !


Μη λυπάσαι

Μη λυπάσαι
κείνους που κοίταξαν 
τον πόνο κατάματα 
γραντζούνισαν 
τα χέρια τους πάνω του 
κόψαν 
τα κύτταρα τους 
στις ουλές 
βύζαξαν
το μαστό του 
με ματωμένα χείλη 
τούτοι θα βρουν 
το δρόμο που διψά η χαρά 
κι ότι ποθούν 
θα το κερδίσουν 
τραβώντας του ήλιου 
τα φτερά 

μονάχα αυτούς 

που τρόμαξαν 
και στη σκιά του μόνο 
και κρύφτηκαν  
σε πινελιές 
που δειχναν άδειο νόμο 
τούτους 
να τους λυπάσαι 
που ίσκιοι μείνανε δειλοί
δεν έμαθαν 
πως πιότερο γλυκό φιλί 
δεν έχει 
από την αστραπή 
που πέρασε και χάθηκε 
στου ουράνιου τόξου
τη μορφή !


Τρίτη 3 Μαΐου 2016

Άγγιγμα

Αγκάλιασα τα μάτια σου
Πάνω μου έγειραν
σαν μικρές πεταλούδες
που τη φλούδα τους ψάχνουν
να στηρίξουν τα φτερά τους

Τα άκουγα να μου μιλούν
αυτά τα μικρά σκαθάρια
που πιότερο
καθάριους ωκεανούς δεν είδα
σπίθωναν τα πέταλα τις γαζίας
κι άναβαν τον ήλιο
στο κούμπωμα τους

Ακούμπησα τα χείλη μου
στις ζεστές τους μπιζουτιέρες

Μερώστε λατρεμένα μου
σφιχτά σας κρατώ!



Σάββατο 23 Απριλίου 2016

Να τραγουδώ στον ουρανό

Ξόδεψα τόση αγάπη
μετρώντας μονάχα 
ξύλινα χαμόγελα
στις χαρακιές
της φωτιάς
Τίποτε πια δε θέλω
παρά μονάχα 
μια παπαρούνα
να ζεσταίνει τα όνειρά μου 
μια χούφτα λευκού αέρα 
να ανασαίνω στο φως
και μια πένα
να ζωγραφίζει 
τη λίμνη της αλήθειας 
ακούγοντας 
την γλώσσα των κοραλλιών
από βυθό ψυχής 
άγνωστου τόπου 
χωρίς διεύθυνση 
και δίχως αριθμό 
να τραγουδώ 
στον ουρανό
αγγίζοντας άδολο θεό!


Πέμπτη 21 Απριλίου 2016

Σαράκι

Πως θέλω να ξυπνήσω μια μέρα 
κι όλα να ναι όπως τότε
Όταν ανέμελα βάδιζαν 
οι σκέψεις μου στα μάτια σου
Μου έβγαινε εκείνο το παιδί 
που ζητούσε με λαχτάρα να πέσει
στην αγάπη σου, με χίλια φιλιά 
να μετρά το στόμα το μέτωπο 
τα χέρια , τα κυτταρα σου 
Να δω το ηλιοβασίλεμα 
να περνά απ το  βλέμμα σου 
στο βλέμμα μου και να χάνομαι
στον καταρράχτη της αγάπης
λουσμένη από σένα. 
Να σου δίνω τόσα
που πάντα να μου βγαίνουν λίγα 
κι εγώ να αναζητώ τα αερικά 
τα ξόρκια να μου πουν
κει να που στη ψυχή σου μόνο να γελούν.
Κι ύστερα ήρθαν εκείνες οι φωτιές
να σιγοκαίνε τα σωθικά μου 
εκείνα τα αγκάθια αμφιβολίες
που από σένα φυτεύτηκαν.
Και που δεν έκανες 
τίποτε να ξεριζώσεις 
κι ήρθαν και γίνηκαν σαράκι 
Κι ας ήξερα τι μέτρησες 
πάνω από μας
τι άξιζε τόσο απ την αλήθεια 
της αγάπης μας 
γιατι μ άφησες να παλεύω
μόνη μου ;
Όχι ψυχή μου έβλεπα σε σένα εμένα 
δεν ειμασταν δυο ..υπήρχα με δυο 
και ζούσαμε το ένα .
Και να που τώρα εδώ με σπασμένα φτερά
να αναπολώ που γέννησα το γέλιο μου 
κι έγινε αλμυρό..να ψάχνω να μας βρω!